Dit wapen heeft in het midden een klassiek wapenschild met de punt naar beneden en bovenaan gesloten door een driehoek met de punt omlaag, in de nationale kleuren. In het centrum van het wapenschild heb je 6 vlaggestokken, 4 onderaan samengebonden dominicaanse vlaggen, die een opengeslagen bijbel ondersteunen met een gouden kruis erop.
Aan de linkerkant bevindt zich een lauriertak (onsterfelijkheid) en rechts een palmtak (vrijheid), bijeengehouden door een rood lint wat glorie symboliseerd. Daarboven bevindt zich een ander rood lint met daarop de naam van het land "República Dominicana". Aan de bovenkant van het wapen op een blauw lint staan de essentiële woorden van het dominicaanse patriottisme: "Dios, Patria, Libertad" wat "God, Vaderland, Vrijheid" betekent.
Het wapen en de vlag zijn op 6 november 1844 officieel geïnstalleerd.

Vanaf zijn creatie (1844) tot aan het jaar 1913 heeft het ontwerp verschillende variaties gehad. In de beginjaren van de onafhankelijke republiek waren er nauwelijks twee gelijke wapens te vinden.

Het eerste wapen had twee lauriertakken aan de buitenkant en eronder, in de vorm van een boog, verscheen een slang die bijt in z'n staart en het doorslikt (teken van eeuwige evolutie). Op de achtergrond zag je in het midden de opengeslagen evangelische bijbel met daarachter een trofee van wapens (een lans en een geweer met bajonet aan de rechterkant, en aan de linkerkant een sabel en een klaroen). Boven de bijbel de dominicaanse vlag. Op de voorgrond, onderaan het wapen, was een breed lint met de woorden "República Dominicana". Daartussen waren twee dominicaanse vlaggen en waar de vlaggestokken elkaar kruisen bevond zich een Phrygische muts (symbool van vrijheid). Helemaal onderaan het wapen waren twee kanonnen, aan iedere kant één, met ieder bij zich bolvormige kogels opgestapeld in de vorm van een piramide.

Opeenvolgende grondwetten, wetten en decreten hebben de structuur van het wapen vormgegeven: de kanonnen werden verwijderd (grondwet van 6 november 1844), één lauriertak werd eerst vervangen door een wijnstok en later door een palmtak vanaf 1853, de vlag in het centrum werd vervangen door een kruis (1853), de trofee van wapens werd verwijderd, evenals de Phrygische muts en de slang, en er werden vier gekruisde vlaggen geplaatst in plaats van twee, etc.

Hoewel er zoveel gevarieerde wapens verschenen in de periode tussen 1844 en 1913, betende dit niet dat de meest recente versie de vorige verving. Ze gebruikten de verschillende versies door elkaar zelfs in officiële documenten en soms werden versies gecombineerd of werden er details weggelaten. Elke keer wanneer de grondwet werd gewijzigd, werden er kleine correcties aangebracht in de beschrijving van het wapen.

Maar in 1913 werd een heraldische uniformiteit officieel gemaakt volgens het decreet van 6 februari 1913, uitgegeven door de regering van Monseigneur Nouel, die de huidige vorm vaststelde. In hetzelfde decreet verscheen een ontwerp van Casimiro de Moya, dat het "Grote Zegel van de Natie" weergaf.

Behalve de vorm stelde het bovengenoemde decreet in het tweede artikel de huidige kleuren vast: ultramarijn (blauw) en vermiljoen (rood).

De dominicaanse grondwet uit 1916 praat over de evangelische bijbel in het midden van het wapen en opengeslagen bij het evangelie van Johannes, hoofdstuk XIII. De grondwet uit 2010 praat over de bijbel, gesitueerd in het midden en opengeslagen bij het evangelie van Johannes, hoofdstuk 8, vers 32.
Vers 31 luidt: Jezus dan zei tot de Joden die in Hem geloofden: Als u in mijn woord blijft, bent u waarlijk mijn discipelen;
Vers 32 luidt: en u zult de waarheid kennen en de waarheid zal u vrijmaken.